193

چقدر دوست داشتم پاييز را با تو قدم بزنم

چقدر دوست داشتم با تو برف را ببينم 

درختهاى بى لباس را ببينم

از سراشيبى روستا با تو بالا بيايم

نا هموارى ها را با تو هموار كنم

همراه شوم

نشد

دوست داشتن رسمِ تو نيست

دلتنگ شدن عادت تو نيست

در جوار ما پرنده اى هست

آرى پرنده اى هست

كه جوجه هاى گرسنه اش را به گربه هاى گرسنه مى بخشد

تا امنيت را به جهان بازگرداند

زندگى بدون تو خميازه اى بيش نبود

چرت نازك بعد از ظهرم از تو پريد

صداها پشت سر هم آمدند

بلند و بلندتر شدند

سر رشته ى داستان از دستم رفت

سكوت من كجاى صداهاست؟

شاعر تويى

كه من ،نامفهوم ترين واژه  شعر ماندم

بى سرانجام

دربه در سفيدى كاغذهايى كه ديدى

كتابهايى كه خواندى

آوازهايى كه شنيدى

نامه هايى كه نوشتى

شهرهايى كه رفتى

بازى هايي كه كردى

و گذشتى

عشق 

چنان سربه زيرم ميكند 

كه تفسير لبخند ت

شيرين ترين غم عالم مى شود

همچون قایقی شکسته

سرگردان آبهای جهانِ ناشناخته ی توام

غرق شده در تو

غوطه ور در اندوهِ شیرین تو 

زندگی از ما حیوان هایی ساخت که از اعترافش 

ترسیده ام

و چشم پوشیده ایم

پ ن:اینا رو نوشتم که۱-دلم خنک شه

۲-یه چیزی نوشته باشم 

۳-شهامت لازمم

۴-سگ،فحش نیست

عصاىمادرم

ازبهشت كه نه

از زندگى هم نه

ازداغتنهاييروزگارانيآمدهكهلمسشدرد دارد

ومنبرايلبخندش 

نتوانسمشاخغول را بشكنم

نتوانستمدخترخوبىباشموپابهپاىسكوتشچاييبريزم

كبوديهاىجاماندهازانسولينهاىواماندهروىبازويشهيچزنىراشاعرنميكند

لمستنهايىمادرمهمهىبويخوشنانوتنورراميسوزاند

همهىآبانبارهاراتشنهمىگذارد

همهىاينراهخاكىرابىمسافرمىكند